درمان اختلال تیک و لکنت زبان

علت ایجاد اختلال

تیک عصبی از آن دسته اختلالاتی است که معمولاً در حرکات یا رفتار افراد به صورت ناخودآگاه و ناگهانی اتفاق می افتد.

زمینه تیک یا لکنت زبان در بزرگسالی معمولاً از دوران کودکی شروع می شود و اغلب با حرکات ساده مثل پلک زدن یا حرکات پیچیده تر مانند پرش دست ها، شانه ها یا پاها دیده می شود.

اگر بخواهیم کمی دقیق تر و جزئی تر در مورد تیک صحبت کنیم این واکنشات را باید نوعی اختلال عصبی دانست که معمولاً در شرایط خاصی اتفاق می افتد.

به طور کلی تیک حرکات یا صداهای تکراری و ناگهانی هستند که ممکن است افراد به صورت حرکتی یا صوتی از خود بروز دهند و معمولاً این حرکات غیر قابل کنترل هستند و به طور نامنظم رخ می دهد.

رایج ترین نوع تیکه عصبی در افراد حرکت دادن یا لرزش سر است که ممکن است با حالتی مثل حرکت یا پرش سر دیده شود.

معمولاً این حالات به صورت سریع و تکراری اتفاق می افتد و ممکن است در کنار آن پلک زدن های مکرر یا تکان دادن بینی هم دیده شود.

متخصصانی که در این زمینه فعالیت می کنند هنوز علت مشخصی برای ایجاد تیکه عصبی پیدا نکرده اند.

معتقدند که این حالات احتمالا بر اثر تغییرات خاص در بخش های مختلف مغز اتفاق می افتند.

می توان گفت که تیک در افراد حتی در کودکان یا بزرگسالان ریشه در خانواده داشته و زمینه ژنتیکی دارد.

پزشکان مهمترین علت ایجاد تیک در افراد را اختلال نقص توجه یا اختلال بیش فعالی می دانند.

ممکن است برخی از افراد در پی تجربه اختلالات اضطرابی فراگیر یا اختلال وسواس فکری به چنین مسئله ای مبتلا شوند.

گاهاً دیده می شود که مصرف برخی از انواع داروهای غیرقانونی مثل کوکائین یا آمفتامین ها به مرور زمان باعث ایجاد بیماری های جدی تر از جمله، فلج مغزی یا هانتینگتون می شود که این مسائل می تواند زمینه ساز ایجاد تیک در افراد شود.

در مواردی ممکن است بعد از اصابت ضربات شدید به سر، سکته مغزی، عقب ماندگی ذهنی و بیماری های دژنراتیو افراد تیک های عصبی را تجربه کرده که گاهی کوتاه و مکرر رخ دهد.

از دیگر دلایل ایجاد تیک در افراد می توان به اضطراب ها و تنش هایی اشاره کرد که به طور مداوم با آن سر و کار دارند.

معمولاً تیکی که بر اثر اضطراب اتفاق می افتد، شامل لرزش چشم ها، پاها و بازوها است.

ممکن است افراد اسپاسم های شدید را در عضلات گلو تجربه کنند.

با این حال می توان گفت که تیک با اضطراب و استرس ارتباط مستقیم دارد.

لکنت زبان نوعی مشکل در سخن گفتن است و افراد نمی توانند به طور مکرر و کاملاً روان کلمات مختلف را بیان کنند.

کسانی که به لکنت زبان مبتلا هستند، معمولاً یک حرف را مداوم تکرار کرده یا با شدت و فشار زیادی بیان می کنند.

اگر بخواهیم علت لکنت زبان را دقیق تر بررسی کنیم باید ابتدا به سابقه ژنتیکی افراد اشاره کرد.

تحقیقاتی که در این زمینه انجام شده است نشان می دهد افرادی که به لکنت زبان مبتلا هستند، در معرض این عارضه قرار دارند.

این مسئله معمولاً به صورت ژنتیکی به آنها انتقال پیدا کرده است.

با این حال می توان گفت که افراد مبتلا به لکنت زبان به طور ارثی دارای اختلال فیزیولوژیک عصبی، عضلانی هستند.

به همین دلیل است که توانایی گفتار آسان را از دست می دهند.

ممکن است در پی صدمه و آسیب هایی که به مغز وارد می شود، افراد لکنت زبان را تجربه کنند.

اگر آسیبی به سلامت مغز وارد شود یا سکته های مغزی اتفاق بیفتد، احتمال ابتلا به این عارضه وجود دارد.

مشکلات عاطفی، روحی و تمامی فشارها، اختلال اضطراب و استرس های وارد شده به افراد عاملی برای ایجاد لکنت زبان خواهد بود.

فراموش نکنید که لکنت زبان تنها برای کودکان نیست بلکه ممکن است افراد بزرگسال نیز چنین مسئله ای را تجربه کنند.

در پی ایجاد شوک حاصل از مشکلات روحی عاطفی یا وارد شدن ضربات و آسیب های خیلی شدید به مغز با چنین اختلالی مواجه شوند.

معمولا لکنت زبان در افراد بزرگسال را اکتسابی یا دیررس می گویند که ممکن است در زمان ایجاد استرس ها و هیجانات زیاد رخ دهد.

بررسی راه های تشخیص و درمان تیک

اغلب کسانی که به تیک عصبی مبتلا هستند، محدودیت های زیادی را تجربه می کنند و این مسئله ممکن است باعث خجالت زدگی آنها در جمع شود.

به مرور زمان کاهش تمرکز، کم شدن عزت نفس و اعتماد به نفس بر زندگی فردی و اجتماعی آنها تاثیر منفی خواهد داشت.

امروزه متخصصان با راه های مختلف می توانند علت و شدت تیک عصبی در افراد را تشخیص داده و بر اساس وضعیت بیماران بهترین روش درمانی را در پیش می گیرند.

همواره پزشکان از تست هایی مانند ام آر آی یا اسکن مغزی استفاده کرده و تست هدایت عصبی و الکترومیوگرام عضلانی هم می تواند به تشخیص تیک عصبی کمک زیادی کند.

یکی از راه های موثر برای درمان تیک عصبی استفاده از دارو است.

در برخی از مواقع تیک عصبی آنقدر خفیف اتفاق می افتد که نیازی به درمان های تخصصی و دارو درمانی ندارند.

اما این تیک ها اگر نحوه زندگی افراد را تغییر داده یا اختلالی در روند طبیعی زندگی فرد به وجود آورند باید هر چه سریع تر درمان شود.

همانطور که گفته شد، اولین قدم برای درمان تیک عصبی استفاده از دارو است.

معمولاً داروهای اعصاب که با نام آنتی سایکوتیک ها شناخته می شوند، داروهای اصلی تیک هستند.

با تغییر اثرات مواد شیمیایی در مغز حرکات بدن را کنترل کرده و تیک درمان می شود.

یکی دیگر از داروهای موثر برای کاهش تیک و درمان علائم اختلال کمبود توجه بیش فعالی کلونیدین است.

از طرف تترابنازین برای کسانی استفاده می شود که حرکات سریع و تکرار شونده را تجربه می کنند یا به بیماری هانتینگتون مبتلا هستند.

فراموش نکنید که این داروها باید مستقیماً تحت نظر پزشک استفاده شود و از مصرف خودسرانه آنها خودداری نمایید.

در مواردی پزشک برای شل تر کردن عضلات و ماهیچه ها با تزریق سم بوتولینوم می تواند شرایط جسمانی بیماران را تحت کنترل درآورده و برای بهبود تیک عصبی روش مناسبی خواهد بود.

برخی از متخصصان برای درمان تیک عصبی مصرف انواع مکمل های ویتامینی را مناسب می دانند.

ویتامین B و یا ویتامین D برای درمان این اختلال مناسب هستند.

برخی مواقع پزشکان با استفاده از طب سنتی می توانند اقدام به درمان تیک عصبی کنند.

مصرف انواع دمنوش های آرامبخش و ضد اضطراب مانند سنبل الطیب یا دمنوش بهار نارنج و حتی ماساژ درمانی با انواع روغن های گیاهی به درمان برخی از انواع تیک های عصبی کمک شایانی خواهد کرد.

درمان لکنت زبان

لکنت زبان هم از آن دسته اختلالاتی است که بیماران می توانند برای رفع و بهبود آن به پزشک مراجعه کنند.

متخصصان برای بیماران مبتلا به لکنت گفتار درمانی را موثر و مناسب می دانند و سعی می کنند که در ابتدای درمان علت و ریشه مشکل را پیدا کنند.

اگر متخصصان برای درمان اختلال تیک و لکنت زبان از تکنولوژی های نوین و تجهیزات کارآمد استفاده کنند، این عارضه خیلی زود برطرف خواهد شد.

بدون اینکه افراد مجدداً چنین اختلالی را تجربه کنند.

در کنار این موارد دارو درمانی برای لکنت زبان نیز استفاده می شود.

هیچ نوع دارویی که مستقیماً و اختصاصاً برای درمان لکنت زبان باشد؛ ساخته نمی شود.

متخصصان تنها با محصولات دارویی آرامبخش و ضد اضطراب می توانند به رفع و کنترل لکنت زبان کمک کنند.

البته طب سنتی در این مورد راهنمای بسیار خوبی برای بیماران است.

افراد مبتلا به لکنت زبان می توانند با مصرف غذاهای گرم و پرهیز از خوردن موادی که طبع سرد دارند از ایجاد لکنت زبان با شدت بیشتر جلوگیری کنند.

مهم است که این افراد مصرف انار، گل گاوزبان، سیاه دانه و کنجد را تا حد ممکن در برنامه غذایی خود بگنجانند.

فراموش نکنید که درمان های خانگی برای بسیاری از افراد به ویژه کودکانی که به لکنت زبان مبتلا هستند، موثر و مناسب خواهد بود.

اگر به آرامی با کودکان صحبت کرده و شمرده کلمات را بیان کنید و در برابر شنیدن سخنان و ادای کلمات آنها صبور باشید، این عارضه خیلی زود برطرف خواهد شد.